Posts Tagged ‘P.C. Hooftprijs’

Tim Krabbé over zijn roman ‘Vertraging’: ‘Ik schrijf geen thrillers’

Door Reinjan Mulder AMSTERDAM, 23 juni 1995 – De schrijver Tim Krabbé ontving gisteren de prijs voor het beste spannende boek, de Gouden Strop, maar zelf vindt hij zijn winnende boek, Vertraging ‘op geen enkele manier een misdaadroman’. Ook misdaadauteur Tomas Ross vindt Tim Krabbé ‘veel te literair’ voor deze prijs. Tim Krabbé heeft niet zo lang geleden wel […]

Tonnus Oosterhoff: ‘Mijn boeken zijn soep in droge vorm’

Door Reinjan Mulder Tonnus Oosterhoff verzint voor elk verhaal of gedicht dat hij schrijft een nieuwe spelregel. Ook zijn roman Het dikke hart, over de vergeten schilder Gerrit van Houten, moest aan een aantal regels voldoen. Oosterhoff wilde daarin bijvoorbeeld als een 19de-eeuwer kijken en denken. ‘In ieders hoofd zitten gebaande paden.’ zegt hij. ‘Aanvankelijk wilde ik in mijn […]

De patiënt die niet ziek is – Willem Jan Otten’s eerste essayistische roman over zelfmoord

Door Reinjan Mulder Recensie van: Willem Jan Otten, Ons mankeert niets. Uitg. Van Oorschot, 1994, 197 blz.  In de meeste gevallen krijgt een arts op zijn spreekuur mensen tegenover zich met klachten. Hij is daarop ingesteld. Maar het kan ook anders. In de nieuwe roman van Willem Jan Otten wordt een huisarts geconfronteerd met patiënten […]

Het onderste hemd van het lijf – Gerrit Komrij’s ‘Dubbelster’

Door Reinjan Mulder Recensie van: Gerrit Komrij, Dubbelster. Uitg. De Arbeiderspers, 1993. Is het mogelijk je volledig in het leven van iemand anders te verplaatsen? Figuurlijk, misschien. Maar letterlijk? Hoeveel zou je daarvoor moeten weten van zo iemand? Zijn lievelingsgerecht, zijn manier van lopen, zijn lachje? Op de televisie zijn de laatste tijd spelletjes te […]

Bij de P.C. Hooftprijs voor Gerrit Komrij – vóór alles een geboren dichter

Door Reinjan Mulder Dat de schrijver Gerrit Komrij ooit nog eens de P.C. Hooftprijs zou krijgen, zullen de laatste jaren nog maar weinig mensen hebben betwijfeld. De vraag was alleen wanneer, en vooral waarvoor. De P.C. Hooftprijs wordt jaarlijks uitgereikt, het ene jaar voor poëzie, het volgende voor proza, en het derde voor beschouwend werk. […]

De ontdekking van Harry Mulisch – ‘De ontdekking van de hemel’, een sublieme roman over vaderschap

UPDATE 30 oktober 2020 Bij wat een ‘historische’ recensie zou worden Voorin het boek ligt nog de uitnodiging: ‘Bestuur en directie van uitgeverij De Bezige Bij hebben het genoegen u uit te nodigen voor een bijeenkomst ter ere van Harry Mulisch die onlangs 65 jaar is geworden en ter gelegenheid van het verschijnen van zijn […]

Per draagstoel naar het strand – Recensie van A. Alberts, Twee jaargetijden minder

Door Reinjan Mulder Recensie van A. Alberts: Twee jaargetijden minder. Uitg. CPNB, 1993, 55 blz. Prijs ƒ4,95 De eerste zin van het dunne boekje is een klein raadsel. ‘Het kan in Amsterdam geweest zijn,’ schrijft A. Alberts (1911-1995) in Twee jaargetijden minder,  ‘of Haarlem; in elk geval in de buurt van het Noordzeekanaal met zijn […]

Een miniatuur in drukletters – Over ‘De vrouw met de parasol’ van A. Alberts

Door Reinjan Mulder Recensie van: A. Alberts: De vrouw met de parasol. Uitg. G.A.van Oorschot, 1991. 79 blz.  De schrijver A. Alberts, aan wie in 1995 de P.C. Hooftprijs voor proza toegekend zou worden, is, waar het om fictie ging, nooit een man van veel woorden geweest. Maar in zijn novelle De vrouw met de […]

Van de ene loopgraaf in de andere – Over ‘De Vertekening’ van F.B. Hotz

Door Reinjan Mulder Recensie van: F. B. Hotz, De vertekening. Uitg. De Arbeiderspers. 1991. 135 blz.  In De vertekening, het late romandebuut van F. B. Hotz (69), wordt een langdurige loopgravenoorlog uitgevochten. Hoofdpersoon van het verhaal is een weinig succesvolle kunstschilder die zich tot zijn verdriet met onbenullige baantjes in het leven moet houden en […]

Hoe hoog is de ideale theestruik – Recensie van Hella Haase’s ‘Heren van de thee’

Door Reinjan Mulder Recensie van: Hella Haasse, Heren van de thee, Uitg. Querido, 1991 Heren van de thee is een roman, schrijft Hella Haasse aan het slot van haar boek, maar dat wil niet zeggen dat het fictie is. De personages hebben werkelijk geleefd, hun belevenissen hebben werkelijk plaats gevonden, en ook de interpretatie van […]