De Tour du Port: een nieuw Irak?
Door Reinjan Mulder
Tijdens een helikoptervlucht boven het Rijnmondgebied zijn dit weekend twee fotografen omgekomen en is een derde fotograaf zwaar gewond geraakt. Verschrikkelijk.
Maar met alle respect voor deze omgekomen en gewonde fotografen: je vraagt je wel af wat die fotografen eigenlijk in die helikopter deden. Volgens NRC Handelsblad van maandag was de ramp-helikopter door het Rotterdamse Havenbedrijf gehuurd ‘om de Tour du Port in beeld te brengen’.
Sinds wanneer huurt een publiek overheidslichaam helikopters om sportgebeurtenissen in beeld te brengen? Is het met de PR behoefte van onze overheid nu al zo ver gevorderd dat er op mooi zomerdagen zelfs vliegtuigen de lucht in worden gestuurd om mooie beelden van de eigen successen te laten maken?
Het Havenbedrijf mag het werk van journalisten bij sportieve festiviteiten natuurlijk niet hinderen, maar dat wil nog niet zeggen dat het dit werk als organisator van manifestaties ook moet initiëren en regisseren.
Een journalist die een sportgebeurtenis zo graag uit de lucht wil volgen, maakt – al dan niet tegen betaling – gebruik van vluchten die er toch al zijn, of hij huurt – al dan niet met anderen – zelf een helikopter. Maar hij laat zich niet voor het karretje van een Havenbedrijf spannen.
We zijn toch niet in Irak?
Ga je schamen ReinJan…
Beste Reinjan,
Wat bezielt je om te reageren op iets dat zo ver van je bed is? Je hebt blijkens je reactie geen enkel idee hoe de zaken in andere takken van journalistiek zijn geregeld. Natuurlijk mag je overal een mening over hebben, maar je kunt je afvragen of die opportuun is als je altijd je focus hebt gericht op literatuur en kunstkritieken. In combinatie met je gevoel voor timing verdien je ‘met alle respect’ het stempel ‘wereldvreemd’. Onzorgvuldig is je reactie ook, want behalve twee fotografen zijn een medewerker van het Havenbedrijf en de piloot omgekomen.
@Rens:
1 Ver van mijn bed? Ik hoor recht boven mijn hoofd wel eens een laaghangende helikopter vliegen, en denk dan: waarom moet dat nu? En ik zie ook wel eens foto’s in mijn krant, waarvan ik nu maar hoop dat ze op initiatief van de krant of door een onafhankelijke fotojournalist zijn gemaakt.
2 Toen ik destijds merkte dat de foto van een ruiten ingooiende wethouder Gehrels door de gemeentelijke voorlichtingsdienst was geënsceneerd en de fotograaf daarvoor bekroond werd, heb ik ook gereageerd. In NRC Handelsblad.
3 In sneuvelende piloten en Havendienstmedewerkers ben ik, als schrijver en journalist, minder geïnteresseerd. Dat is privé-nieuws, en vooral vreselijk voor hun directe naasten.
Allereerst is het havenbedrijf enkele jaren geleden al verzelfstandigd en dus geen publiek overheidslichaam meer te noemen. Maar ook als het om een overheidsinstantie gaat, waar staat dat ze geen geld mogen spenderen aan PR.
Op zich vind ik het -op een gepaster moment- goed om de discussie te voeren over onafhankelijkheid etc van de pers, maar minstens een van de omgekomen fotografen was ook in de bedrijfsjournalistiek actief. Het getuigt van weinig respect voor de nabestaanden om nu zo’n bericht te plaatsen. Daarbij maakt het niet uit of het om fotografen, piloten of communicatiemedewerkers van het havenbedrijf gaat.
Shame on you!
@Malini Witlox
1. Het havenbedrijf is er om de Rotterdamse Haven goed te laten functioneren. Niet om mensen die zich in het havengebied bevinden, lastig te vallen met luidruchtige helikopters, zeker niet nu die helikopters ook nog eens naar beneden blijken te kunnen vallen.
2. Zoals de betreurde Jan Blokker al zei: journalisten – en dus ook fotojournalisten – moeten afstand houden tot de macht. Het ANP is een persorgaan dat levert aan onafhankelijke dagbladen en het zou die regel meer ter harte moeten nemen.
3. Pas door het dodelijke ongeluk is duidelijk geworden hoezeer de pers en ‘de macht soms verweven zijn. Dus moet die discussie nu gevoerd worden, hoe pijnlijk dat misschien ook voor de nabestaanden is.
4 Wanneer een toerist van een steile berg af stort, rijst automatisch de vraag wat die toerist op die berg te zoeken had, en ook, hoe dit leed voorkomen had kunnen worden. Dat is voor journalisten een professionele vorm van compassie. Bij verongelukkende fotografen is dat niet veel anders.
5 Zonder de extreme PR-activiteiten van het Havenbedrijf waren er nu geen dode fotografen te betreuren geweest. Dus is alleen al daarom is nu de vraag gerechtvaardigd waar die activiteiten goed voor zijn.