Archive for 1991

De onmogelijkheid van contact – Margriet de Moor verdient de AKO-prijs voor ‘Eerst grijs dan wit dan blauw’

Door Reinjan Mulder Recensie van: Margriet de Moor: Eerst grijs dan wit dan blauw, Uitg. Contact, 1991 Het is wonderlijk gesteld met het nieuwe boek van Margriet de Moor. Eerst grijs dan wit dan blauw, haar eerste roman na twee verhalenbundels, doet op het eerste gezicht sterk aan een thriller denken. Al na vijftien bladzijden stuiten […]

Een miniatuur in drukletters – Over ‘De vrouw met de parasol’ van A. Alberts

Door Reinjan Mulder Recensie van: A. Alberts: De vrouw met de parasol. Uitg. G.A.van Oorschot, 1991. 79 blz.  De schrijver A. Alberts, aan wie in 1995 de P.C. Hooftprijs voor proza toegekend zou worden, is, waar het om fictie ging, nooit een man van veel woorden geweest. Maar in zijn novelle De vrouw met de […]

Schreeuwen om een keurslijf – Over de roman ‘Teheran, een zwanenzang’ van de schrijver F. Springer

Door Reinjan Mulder Recensie van: F. Springer: Teheran, een zwanezang. Uitg. Querido, 1991, 376 blz. De negentiende-eeuwse Engelse schrijver James Morier kreeg in zijn tijd grote bekendheid met een aantal reisboeken en romans die zich afspeelden in de Oriënt. Na zijn dood, in 1849, is hij echter vooral blijven voortleven als de schrijver van één […]

De man die toch zijn vader werd: recensie van Leon de Winter’s roman ‘Supertex’

Door Reinjan Mulder  Recensie van: Leon de Winter, Supertex. Uitg. De Bezige Bij. 252 blz.  Max Breslauer, de jood in de Porsche, heeft bijna de jood gedood die het geloof wilde gaan belijden. Symbolischer kan het niet. Hij belt in paniek een psychiater. De nieuwe roman van Leon de Winter, Supertex is een verslag van […]

Een schrijver moet rijk zijn – Overgebleven verhalen van W.F. Hermans

Door Reinjan Mulder Recensie van: Willem Frederik Hermans, De laatste roker. Verhalen. Uitg. De Bezige Bij. 268 blz. 1991. De laatste roker, de bundel verhalen waarmee W.F. Hermans vandaag, een week voor zijn zeventigste verjaardag, in alle boekwinkels aanwezig is, kan moeilijk worden aangeduid als de nieuwe Hermans. De meeste verhalen zijn weliswaar nog niet […]

De zin van het falen – Het nieuwe wereldbeeld van Gerrit Komrij

Door Reinjan Mulder Recensie van Gerrit Komrij, Met het bloed dat drukinkt heet, Uitg. De Arbeiderspers, 1991; Gerrit Komrij, Over de noodzaak van tuinieren – Huizinga-lezing 1990. Uitg. Bert Bakker. Er waait, als we Gerrit Komrij moeten geloven, sinds enige tijd een nieuwe wind door de Nederlandse letteren. Een wind van religiositeit. Niet langer is […]

Op bezoek bij een conservator van leed en vreugde – een van de eerste interviews met schrijver Marcel Möring

Door Reinjan Mulder In zijn debuutroman Mendels erfenis beschrijft de Rotterdamse schijver Marcel Möring (1957) de geleidelijke vereenzaming van een joodse jongen die is opgegroeid in het oosten van Nederland. Hij trekt zich steeds verder in zijn isolement terug, reageert steeds vreemder op zijn omgeving en belandt uiteindelijk in een inrichting. Bij stukjes en beetjes wordt […]

Van de ene loopgraaf in de andere – Over ‘De Vertekening’ van F.B. Hotz

Door Reinjan Mulder Recensie van: F. B. Hotz, De vertekening. Uitg. De Arbeiderspers. 1991. 135 blz.  In De vertekening, het late romandebuut van F. B. Hotz (69), wordt een langdurige loopgravenoorlog uitgevochten. Hoofdpersoon van het verhaal is een weinig succesvolle kunstschilder die zich tot zijn verdriet met onbenullige baantjes in het leven moet houden en […]

Hoe hoog is de ideale theestruik – Recensie van Hella Haase’s ‘Heren van de thee’

Door Reinjan Mulder Recensie van: Hella Haasse, Heren van de thee, Uitg. Querido, 1991 Heren van de thee is een roman, schrijft Hella Haasse aan het slot van haar boek, maar dat wil niet zeggen dat het fictie is. De personages hebben werkelijk geleefd, hun belevenissen hebben werkelijk plaats gevonden, en ook de interpretatie van […]

Hoe de man zijn wereld ziet – Over Connie Palmen’s debuut ‘De Wetten’

Door Reinjan Mulder Recensie van Connie Palmen, De Wetten, Prometheus, 193 blz. Wat is het meest vervelende van nadenken? En wat is het aantrekkelijke van boeken schrijven? Volgens de hoofdpersoon uit Connie Palmen’s roman De wetten is het vervelende van nadenken dat het tot niets leidt, en is het schrijven van boeken op zichzelf altijd […]